Vrnjačka Banja se nalazi 200 kilometara južno od Beograda u centralnoj Srbiji i pripada Raškom okrugu. Povezana je drumskim i železničkim sabraćajem sa svim većim gradovima i centrima. Opština Vrnjačka Banja ima 13 seoska naselja u kojima ukupno sa Vrnjackom Banjom ima oko 25000 (dvadeset i pet hiljada) stanovnika. Sama banja ima oko 10.000 stanovnika. Poznata po mineralnoj vodi “Vrnjci” u narodu se često pominje ime Vrnjci umesto Vrnjacka Banja. Veliki izbor Hotela, Vila, Apartmana, privatnog smeštaja i pansionskog smeštaja ovu banju svrstavaju u najposećeniju turističku destinaciju u Srbiji. Poznata po svojim lekovitim vodama i stručnjacima za lečenje šećerne bolesti i organa za varenje, Vrnjačka Banja je centar sa najsavremenijom medicinskom službom za prevenciju, lečenje, dijagnostiku i rehabilitaciju organa za varenje i šećerne bolesti.

VRNJAČKA BANJA SMEŠTAJ

Što se tiče smeštaja u Vrnjačkoj Banji tu je tradicionalno dobra ponuda, kako u velikim hotelima, tako i u privatnom smeštaju, naročito u banjskim starim vilama, ali i novim savremenim, koje su ovih godina izgrađene.
Izgrađeni objekti imaju nove smeštajne ponude Vrnjačke Banje, koja može da zadovolji i najzahtevnije goste iz sveta diplomatije, biznisa, umetnosti i drugih oblasti. Vrnjačka Banja nastavlja negovanje izgleda i put daljeg razvoja.
Vrnjačka Banja je najveće najmodernije i najpoznatije lečilište u Srbiji
Banja je tradicionalno vrlo privlačan turistički centar za odmor i rekreaciju. Naša Banja je u centralnoj Srbiji, na oko 240 km od Beograda. Železnickom i drumskim saobraćajnicom koja dolinom reke Zapadne Morave spaja veoma bitne magistralne puteve na Balkanu, Beograd – Sofija i Beograd – Atina, Vrnjacka Banja može se slobodno reći da je veoma dobro povezana sa svim krajevima Republike Srbije, a svakako i dobrim lokalnim putevima sa svojim planinsko-šumskim zaleđem koje čini veiliko i široko podrucije veoma očuvane prirodne sredine. U ovaj kompleks spadaju visoke planine: najpoznatija planina u Srbiji Kopaonik (2017m), zatim Željin (1785m), Stolovi (1376m) i planina Goč (1216m) nadomak Banje. Klima ove lepe banje je umereno kontinentalna. Uticaj gore nevedenih planina daje klimi Vrnjacke Banje posebanu notu i čini je veoma prigodnom. Ovde su leta su umereno topla sa hladnim jutrima i vecerima, a zime su snegovite i bez jakih mrazeva. Srednja godišnja temperatura je oko 10,5°C, a srednja letnja oko 20°C. Vrnjacka Banja ima veoma dugu tradiciju prevencije i lečenja. Na Vrnjačkom toplom mineralnom izvoru davno u vremenu od II do IV veka Rimljani su izgradili svoje lečilište i oporavilište AQUAE ORCINAE, što svakako govori o značaju ovog lepog mesta.

Izvori lekovite vode

Banja raspolaže sa sedam poznatih mineralnih izvora: Snežnik, Slatina, Topla Voda, Jezero, Borjak, Beli izvor i Vrnjačko vrelo, od kojih se za balneološku terapiju koriste četiri (Snežnik, Slatina, Topla Voda i Jezero), dok se dve flaširaju kao stona mineralna voda (Voda Vrnjci, sa izvora Topla voda i Vrnjačko vrelo).

Vrnjačke lekovite mineralne vode se primenjuju kod lečenja:
* šećerne bolesti

* stanje posle preležene zarazne žutice

* hroničnog zapaljenja creva i želuca

* bolest žučne kese i žučnih puteva

* čira u želucu i dvanaestopalačnom crevu

* bolest bubrežne karlice, mokraćne bešike i mokračnih puteva i drugih bolesti.
Izvor Topla Voda
Topla Voda je najpoznatiji i najstariji izvor lekovite mineralne vode u Vrnjačkoj Banji, koji je po slučajnim nalazima, bila poznata još u praistoriji, a zatim korišćena i u rimskom dobu od I do IV veka naše ere. Po logendi i turci su koristili ove lekovite vode, a njihovim odlaskom iz ovih krajeva lekoviti izvori su zatrpani i oskrnavljeni, jer im je turski zulum i kulum dojadio. Otkriće lekovite vode u novije vreme vezuje se za izlečenje bolesnog konja čuvenog vrnjačkog paroha Hadži Jeftimija Popovića. Prvu hemijsku analizu vode uradio je baron Herder 1835. godine, a osnivanjem „Osnovatelnog fundatorskog društva kiselo vruće vode u Vrnjcima“ počinju nove i kaptaže sa ovog izvora. Godine 1883. podiže se Kursalon, a 1892. prvo zidano kupatilo, a posle kaptaža 1924. paviljon sa centralnim izvorom i Termomineralno kupatilo. Za dobijanje nove količine vode od 1932-37. godine pristupljeno je dubinskim bušenjima. Nova biveta podignuta je 1975. godine. Ova lekovita voda spada u grupu alkalnih ugljenokiselih homeotermi i temperatura joj je oko 36,5°C.

Izvor Snežnik najpoznatiji izvor u Banji
I pored toga što se za izvore „Snežnika“ znalo još krajem 19. veka, izvori nisu korišćeni sve do 1916. godine, kada je na znatiželju i zainteresovanost austrougarskih oficira izvori Snežnika očišćeni, a na izvor je postavljena i lula. Posle Prvog svetskog rata i ova voda sa Snežnika je počela da se upotrebljava za prevenciju i lečenje. Učiteljica Darinka Čavdarović Telebaković, zahvalna za izlečenje 1920. godine je uredila izvor i sagradila česmu. Velike potrebe za ovom lekovitom vodom naterale su da se uskoro izvrši i rekaptaža vode. Nad izvorima Snežnik su postavljene bivete sa drvenim nadstrešnicama. Pošto su česme bile ispod nivoa terena pa se u izvor moralo silaziti ili su vodu donosile za to zadužene devojke. Godine 1978/80. je za potrebe nove bivete izvršena rekaptaža, a stari paviljoni zamenjeni bivetom. Voda sa Snežnika spada u grupu alkalnih-zemnoalkalnih ugljenokiselih akrotopega. Temperatura joj je oko 17°C.

Izvor Slatina
Za lekovitu vodu „Slatina“ se zna još od kraja 19. veka ali je kaptaža izvedena tek 1923. godine kada je na izvorištu postavljena lula. 1937. godine izvršena je rekaptaža na izvoru Slatina i izgrađen je paviljon nad česmom koji je vodu dobijao sa izvora zvanog „Lula“, dok se drugi izvor zvani „Zid “ nalazio u zidu paviljona. Od davne 1937. do 1978. godine nije bilo istražnih radova na nalazištu lekovitih voda „Slatina“. Te godine su postavljene istražne bušotine, a novootkrivene vode su 1884. godine cevovodima dovedene do starog bunara gde se mešaju i ističu na tri česme u novopodignutoj biveti. Voda spada u grupu alkalnih-zemnoalkalnih akrotopega. Temperatura joj je 14°C.

Izvor Jezero
Na levoj strani Vrnjačke reke, u predeluizmeđu izvora „Snežnika“ i izvora „Slatine“, pored malog jezerceta, 1978. godine otkrivena je termomineralna voda „Jezero“. Na ovom izvorištu je postavljena česma, a nastavku radova pristupilo se 1985. kada je na desetak metara od prve, napravljena i nova bušotina. Mineralna voda se jedno vreme koristila na česmi u drvenom zastakljenom paviljonu, a zatim je 1989. godine, na samom bazenu, pored jezera, podignuta nova veoma moderna biveta. Ova lekovita voda spada u grupu alkalnih-zemnoalkalnih ugljenokiselih hipotermi. Temperatura joj je oko 27°C. […]